هر کس که فوتبال را دوست داره یکبار پیراهن تیم محبوبش را خریده یا حداقل به خریدنش فکر کرده.ما هیچ وقت روی چمن ورزشگاههای بزرگ دنیا پا نگذاشتیم اما میخواستیم هنگام فوتبال بازی کردن توی زمین های خاکی یا سالن های کوچک پیراهن ستاره مورد علاقه مون را بپوشیم.
اصل اول در خریدن این لباس ها این بود که به پیراهن های اصلی شبیه باشه ،جنس و کیفیت لباس مهم نبود. مهم این بود که یک کپی بی نقص از همون پیراهنی باشه که از پشت قاب تلویزیون به تن ستاره ها میدیدیم.
یکی از چیزهایی که میتونست پیراهن های ما را به لباس اصلی شبیه کنه آرم تبلیغاتی روی پیراهن بود .مهم نبود که این کلمات اسم یک شرکت تجاری خارجیه. فقط این مهم این بود که ما را به بازیکنان بزرگ شبیه تر کنه.
ملاک ما برای انتخاب پیرهن های تیممون از پشت ویترین شباهت لوگوی تبلیغاتی روی پیراهن، با لباسی بود که توی تلویزیون دیده بودیم.سرکله حامیان مالی واسپانسر ها از دهه هشتاد روی پیراهن ها تیم های فوتبال پیدا شد.
حالا دیگه باشگاهها فقط یک مرکز ورزشی نبودند ،اونها به یه بنگاه تبلیغاتی تبدیل شده بودند و لباسهاشون شبیه یه شرکت برای معرفی خودشون بود.
بعضی از نماد های تجاری آنقدر خاطره انگیز شدن که برای همیشه توی ذهن هواداران تیم ها موندند. آرم هایی که تو جشن ها وشکست ها توی اشک ها و لبخند ها کنار تیم و بخشی از خانواده باشگاه بودند.
لوگوها ارزششون را نه از کیفیت محصول شرکت ،بلکه از خاطره هایی میگرفتند که برای طرفداران یک تیم میساختند. برای طرفداران رئال مادرید تکا همون لوگوی خاطره سازه .
آرم یک شرکت تولید کننده وسایل آشپزخانه و حمام که توی چند تا از مهم ترین قاب های زندگی هر رئالی روی پیراهن کهکشانی ها جا خوش کرده .حالا مردم آرم شرکت تکا را توی سه جا به یاد می آرند آشپزخونه ،حمام و روی سکوی قهرمانی تورنمت های مهم فوتبال .
برای طرفداران اینتر اون لوگوی خاطره ساز پیرلیه. یک شرکت تولید تایر و لاستیک که بیشتر از اون که به خاطر لاستیک هاش معروف باشه به خاطر کشیدگی حرف پی روی پیراهن تیم اینتر مشهوره.
بعضی از لوگوهای تجاری به خاطر پوشیده شدنشون توسط بازیکنان بزرگ مشهورند. مثل برون ایر توی نیوکاسل که وقتی آلن شیرر در سال 1996 به این باشگاه برگشت به تن این اسطوره رفت .
یا مثل لوگوی مارس روی پیراهن ناپولی که تا قبل از اون به خاطر تولید شکلات کرم کارامل مشهور بود و بعد از آن به خاطر اینکه روی پیراهنی نقش بست که مارادونای افسانه ای اون را میپوشید.
مارادونا حتی اگر به جای لوگوی یک شرکت شکلات سازی لوگوی یک شرکت تولید کننده زهر هم میپوشید اون زهر ها به نظر شیرین میومد.
بعضی از اسپانسر ها خاص بودند مثل آرم شرکت بازی سازی نین تندو روی لباس فیورنتینا .لوگویی که سال 1997 زمانی که باتوستوتا به این تیم اومد روی پیراهن هاشون قرار گرفت.
بعضی دیگه از نشان های تجاری یادآور خاطره یک تیم خاطره ساز هستند. مثل لوگوی سگا روی پیراهن آرسنال شکست ناپذیر آرسن ونگر یا لوگوی شارپ روی پیراهن نسل طلایی منچستر بین سالهاسی 1990 تا 2000 .برای کسی مهم نبود که شارپ عنوان چه شرکتیه .چیزی که مهم بود این بود که این پیراهن را دیوید بکهام میپوشیشد.
یا لوگوی دکتر مارپلز روی پیراهن وستهم.وستهمی که پدیده ی لیگ برتر شد وستاره هایی مثل لمبارد و جو کول را به دنیا معرفی کرد .یا مثل لوگوی کارلس برگ روی پیراهن لیورپول که نسل به نسل و ستاره به ستاره چهره های خاطره ساز زیادی اون را به تن کردند .
امروزها شرکت هواپیمایی امارات اسپانسر بزرگ و مشهور دنیای فوتباله که لوگوی تجاری ش روی پیراهن های تیم های زیادی دیده میشه .لوگو ها ارزششون را از خاطره هایی میگیرند که برای هوادارهای یک تیم میسازند نه از پولی که صاحبان اون شرکت تجاری دارند.
امید ها و آرزوهای سرمایه دارهای عرب مثل پروازهای شرکت هواپیماییشون بلنده اما معلوم نیست عمر اونها هم توی دنیای فوتبال هم همین قدر بلند باشه.
منبع:کانال آپارات فوتبالیسم
